The UB Hank Band

Beste leden – gitaristen, bassisten, toetsenisten en drummers c.q. percussionisten.

Het is mij weer een genoegen om een stukje te schrijven in het clubblad Echo. Ik zal het nu eens hebben oven een paar nummers, waarin Brian Bennett’s veelzijdigheid en verrassende fills naar voren komen. Echter een kleine greep uit de honderden Shadows nummers natuurlijk.

De veelzijdigheid van Bennett is heel goed te horen in o.a. Dean’s Theme The Sound of the Shadows, 1965). Hij speelt dat nummer met brushes lekker jazzy en toch melodisch. Let vooral op het samenspel van de heren Marvin, Rostill en Bennett. Hoe Bennett hier in een trio formatie alles weet op te vullen met fills is heerlijk. Luister maar eens goed wat hij met die brushes doet. Hoe meer je er naar luistert hoe meer je gaat horen. En niet te vergeten z’n timing van de bass-drum.

Vindingrijk is Bennett ook altijd geweest. Dat is duidelijk te horen op de 147;live” opname, The Shadows live at the Paris Olympia. Een vernieuwde versie van Little B, hoewel ik zelf z’n drumsound minder vind dan de tijd daarvoor. Hij gebruikte toen géén ondervellen en mikes voor versterking onder in de drumketels geplaatst. Vandaar het korte plopperige kartonachtige drumgeluid.

Maar hetgeen wel opvalt is z’n vindingrijkheid om met klassieke pauken te gaan spelen. Dat was voor die tijd toch echt wel verrassend in een drumsolo. Er mag toch wel gezegd worden dat hij dat ook subliem doet en dan vergeet je even dat kartonachtige drumgeluid, hetgeen in de jaren 70 ook wel even een trend was. Ik weet het niet helemaal zeker, maar wat ik begrepen heb is dat Bennett een geschoolde drummer is. Een soort conservatorium opleiding zal hij wel hebben doorlopen, gezien het feit dat hij ook goed piano speelt (bij-instrument is met zo’n opleiding verplicht). Zo is volgens mij ook de verklaring van het onderscheid tussen Tony Meehan en Brian Bennett geboren. Tony moet je natuurlijk niet onderschatten. Wat hij toen deed paste ook precies in de nummers en hij was zéér dynamisch én speels in zijn spel. Zeer verrassend voor die tijd en eigenlijk nog. Ach ja, na Meehan en Harris werden The Shads wel volwassener in hun spel, maar het dynamische spontane speelse spel werd toch anders. Maar ja tijden veanderen en zij moesten toch ook met vernieuwingen komen om op wereldniveau te blijven functioneren. Uiteindelijk hebben The Shadows dat toch zeker bewezen met zoveel verscheidenheid aan geluiden en nummers.

Dit was even terzijde en weer terug naar Bennett.
Nog een voorbeeld van de vele aparte fills van hem. Let eens op het stuk Slaughter on 10th avenue. Overigens een prachtig nummer, die we met de UB Hank Guitar Club Band sinds kort ook op het repertoire hebben staan. De opvallenste fill is na het vlugge deel (verdubbeling snare-drum) de overgang naar de akoestische gitaarpassage. Die fill heb ik uitgezocht en zal hem voor de notenlezers onder jullie opschrijven:

2x

X= hihat, op snare = tussen de 3e en 4e lijn.
Bass-drum onder de 5e lijn. O= open hihat.

Probeer het maar eens te spelen en je zult zien dat hoe eenvoudig het lijkt, hoe moeilijk het is om te spelen. Dit soort dingen heb ik altijd van Bennett bewonderd. Zijn fills en breaks lijken zo eenvoudig maar ze zijn oh zo geraffineerd. Ook nog te bedenken dat hij dat zo’n ruim 30 à 35 jaar geleden speelde en toen al zo’n niveau bezat. Ja UB Hankers we gaan eigenlijk steeds meer beseffen hoe bijzonder The Shadows zijn geweest. Daar stond je in de sixties eigenlijk niet zo bij stil als nu denk ik.

Nu wat over de bass-drum van deze tijd. Mijn voorkeur gaat uit naar Remo Renaissance enkellaags ambassador, Powerstroke of een Evans EQ3 slagvel met als voorvel enkellaags dikte diplomat of ambassador.
Als dempingmateriaal een Evans kussentje (tegenwoordig ook los te koop). In 146;t voorvel een gat van ± 8 inch rechtsonder uit het midden. Hoe groter het gat hoe minder resonantie en laag uit je bass-drum komt.
Nog mooier is een dicht voorvel zoals vroeger, maar dat zullen de geluidsmensen van de PA niet zo leuk vinden. Moeilijker om het uit te versterken.
Waarom is een gat in het voorvel ontstaan ? Wel om er eenvoudigweg een microfoon in te plaatsen. Gelukkig zijn we zo ver dat het gat zo klein mogelijk wordt geluiden om “body” van ’t bass-drumgeluid te behouden. Jaren 70 was het “mode” om het hele voorvel te verwijderen. Een oude kussen van Oma’s bed erin en de mike er bovenop. De PA man moest je geluid dan gaan maken op de mengtafel. Vaak werd er overdreven veel laag ingesteld zodat in de zaal met de basgitaar samen een “ik voel het in mijn maag” geluid ontstond. Van de definitie van beide instrumenten bleef weinig over. Nog steeds bij veel PA mensen stelt men de bass-drum en basgitaar in onbalans in toonhoogte…. Zoals ik al eerder vertelde is de beste benadering van Bennett’s bass-drumgeluid uit de zestiger jaren) met een dicht voorvel. Eigenlijk gewoon een Jazzy bass-drum sound, maar wel wat vetter en lager gestemd. Het slagvel niet te strak spannen anders wordt het een tamtam geluid en stuitert je klopper heel onplezierig op het vel. Voorvel wel iets hoger spannen dan ’t slagvel. Het is wel even een secuur uitproberen en neem er de tijd voor in een gedempte ruimte, want in een hol klinkende ruimte krijg je geen goede indruk wat je aan het doen bent. Je geluid komt dan wat indirect en ondefinieerbaar over. Als je een nieuw bass-drum vel monteert, span dan het vel wat hoger op dan normaal en laat hem zo een dag en nacht staan. Daarna ontspannen tot de juiste klank is verkregen. Zo niet, dan heb je kans dat ’t vel niet goed op de ketel zich kan vormen en krijg je vaak plooien in ’t vel of ’t klinkt wat blubberig.

Mijn bedoeling was om ook wat over ’t stemmen van de drums te vertellen, aangezien in nogal wat post heb mogen ontvangen met vragen hierover. Helaas is er op dit moment geen tijd en ruimte meer voor. Ik zal trachten in ’t volgend Echo nummer hier nader op in te gaan. Ik besluit deze aflevering met de woorden: Heren musici altijd bezig blijven met je instrument of dat nou een gitaar, toetsen of drums betreft, maakt niet uit. In een band kan dat alleen maar leiden tot een betere sound van het geheel. Listen to the sound of the Shadows, toch!! Zonder hun sound-ontwikkeling zouden de Shadows misschien niet gekomen zijn waar ze al die jaren te horen waren . Veel succes maar weer en tot de volgende keer.

Voor vragen en conversatie ben ik bereikbaar via onze club.

Met muzikale groet,

UB Henk