The UB Hank Band

Beste UB Hank leden, gitaristen, bassisten en drummers.

Om te beginnen wil ik even kwijt dat ik zeer verrast was hoe er op m’n drumtalk tijdens de Workshop in Nieuwegein werd gereageerd door alle aandachtige aanwezigen. Ik vond het leuk om te doen en ik verzeker jullie dat ik nog veel te vertellen heb over het instrument "Slagwerk".

Dan nu een kleine samenvatting van die 23e januari 2000: Het drumstel èn de drummer zijn altijd een beetje onderschat geweest. Vroeger het liefst achterin op het podium verstopt en liefst niet al te goed hoorbaar. De bekende kreet was: "Maak niet zo’n herrie!". The Shadows waren één van de grondleggers om daar verandering in aan te brengen. Drums zijn immers ook een instrument, en wel acoustisch.

Belangrijk te weten dat drums vergelijkbaar zijn met een gitaar. De houten ketel van een drum is vergelijkbaar met een gitaarbody. De hoops (metalen spanranden) zijn vergelijkbaar met de hals van een gitaar. De vellen van een drum zijn vergelijkbaar met de snaren. Hoe belangrijk is de houtsoort en kwaliteit ervan wel niet voor een gitaar? Wel dat is ook zo voor een drumstel!

Dus drummers: behandel je instrument dus net zoals een gitaar, "met liefde". Vandaar dat Martin, de Liefde heet). Vervoer je drums in koffers, dat doet een gitarist ook. Hetzelfde geldt voor je cymbals (bekkens) in een cymbalkoffer of cymbaltas.

Dit als introductie, nu terug naar de Shadows: The Shadows zijn niet alleen groot geworden door Hank B. Marvin, maar mede door de slaggitarist, bassist en drummer. Tony Meehan was een goede schakel in de spetterende begintijd van The Shadows. Hij was een speelse drummer met een lekkere dynamiek. Het succes van The Shadows zie ik als een puzzel waarin alle stukken perfect op elkaar aansluiten. In die tijd waren, en kwamen er meerdere gitaargroepen, maar de meesten wisten die belangrijke schakel of muzikale puzzel niet te vinden.

Toen Brian Bennett kwam, werd het wel anders. Zeker ook toen John Rostill erbij kwam. Het werd minder speels, maar wel volwassener en exacter gespeeld. De nummers werden uiteenlopender in rythmes en muziekstijl. Voor mij was Bennett een grondlegger van vernieuwing op drumgebied. Hij speelde melodisch op z’n drumstel en wist dat heel goed in de Shadowsmuziek toe te passen. Verscheidenheid aan rythmes: van pop tot jazz, 6/8 en 3/4 maten, latin rythmes enz. Van eenvoud (Some Are Lonely op woodblock / triangel) tot ingewikkelde stukken als Razzmataz, Finders Keepers en vele anderen. Listige fills of vreemde bassdrum accenten voor of na de tel, zeker voor die tijd. Dat heeft mij altijd geïnspireerd. Drummer Hans Waterman (met Jan Akkerman) heb ik ook hierover gesproken en we komen tot de conclusie dat Bennett bijzonder was. Ik heb hem nog wat Bennett materiaal geleverd.

Wat mij ook enorm heeft geboeid is de timing van z’n spel. En natuurlijk niet te vergeten de stemming van z’n drums. Een lekkere open sound en melodisch in het totale bandgeluid. Hij drukte een belangrijke stempel op het bandgeluid. Het is belangrijk om je drums zo te stemmen dat ze niet storen in het geheel, dus neutraal. Vergeet niet dat drums die verkeerd gestemd zijn in de band "vals" kunnen klinken. Voor de bassist is dat zeker irritant in zijn gebied. Hetzelfde geldt voor de cymbals. Deze moeten melodisch en als muziek in je oren klinken, dus aangenaam. Zo niet, dan zal dat je mede muzikanten alleen maar storen en vertaald worden als potten en pannen geluid.

Ik kan op dit verhaal veel dieper ingaan, maar dan ben ik bezig een boek te schrijven. Indien er voldoende belangstelling bestaat bij de UB Hank club voor meer informatie over het drumgebeuren ben ik bereid om een vaste rubriek aan drums te gaan wijden, mits de redaktie akkoord gaat. Het is dan ook mogelijk om meer in details te treden, bijvoorbeeld vellen, stemmen, cymbals enz. Voor vragen en conversatie ben ik bereikbaar via onze club.

Met muzikale groeten, en tot ziens of horens,

Henk Doove jr.
p>